همسفرم،
ممنونتم
بابت همه این دو روز
لحظه هایی که پا به پای من زحمت کشیدی تا همه کارها روی دوش من سنگینی نکند،
یک لحظه هم نمیتوانستی بنشینی تا مادامی که من سرپا بودم و مشغول در آشپزخانه
دائم کنارم بودی
میخواستی مرا از کارم بازنشسته کنی و خود همه را به دوش بکشی...
قبلترش هم در شرایط نابسامان این روزهای من،
خود به تنهایی خانه یمان را برق انداخته بودی...!
و چقدر این دو شب برای هردویمان لذت بخش بود...
هم بخاطر این همکاری دونفره و هم اطعام ..
به قول استادمان،حاج آقا قاسمیان، لذتی در اطعام هست که در طعام نیست!
